यो blogger ले के गुमायो ?

यो blogger ले के गुमायो ? गुमाउन त हरेक blogger ले केही न केही त गुमाएकै हुन्छन्, भन्दैनन मात्र । निद्रा भन्नुहोला, ३-४ दिन आफुले पनि गुमाइयो । खानपिन, साथी सर्कल आदि इत्यादी, अनी हरेकले झै औसत ब्यक्तिको दर्जा पनि ।

“लौ हेर मेरो छोरो बौलायो कि क्या हो ? के लेखेको यो नाँनाभाती ?” हुन त यो वाक्य हाँसेरै आफ्नै छोरोलाई भन्नुभाको हो ममीले तर पनि एक नर्मल ब्यक्तिको पद गुमाएझै आभाष हुन्छ ।

मैले यो बेतुके ब्लगमा राख्न खोजेको उपल्लो कुरो हुँदै हैन । केही चिज म बाट झर्दैछ , मात्र शब्द हैन, कालो कालो लामो अहिले टुक्रा टुक्रा भइ । मैले उसलाई यसरी गुमाइरहँदा पनि केही गर्न नसक्ने कस्तो लाछे म ? छि ! धिक्कार छ म मा ।

“यताको पनि गएछ, अनी उताको पनि गएछ” टाउको मुसार्दै ममीले यि भनिरहँदा सिरकले गुटुमुटु भइ भक्कानिएर रोउँ झै लागेको थियो । …….लाई मन पराउन(अब मन पराउनुलाई अर्कै अर्थमा राखी सोच्नुहुन्छ भने म के नै गर्न सक्छु र ?) थालेको मेरो टाउकोले यसरी थाहै नपाई अनुपम खेरलाई पनि अङिकार गर्नेछ भन्ने थाहा भएको भए त आ!…. भनेर टारिइन्थो होला तर यथार्थलाई यसरी आ! भनेर टार्दैमा टारिन्न क्यार ?

अदुवा कुटेर नलाको पनि हैन, आफ्नो प्यारो कपाल बचाउन । एक दुई दिनको मन शान्ती मात्र हो । सुन्दैछु, उँटको पिशाब लगाए केही रोकथाम हुन्छ अरे, अब यो उँटै नदेखेको म बुबुरोले उँटको पिशाब कहाँबाट ल्याउने ?