पुरुष वेश्या बनेको दिन #Suju_Story #My_Story

Being a Male Prostitute after Dumped !!

आज ४ बर्षभन्दा ज्यादा भैसकेछ सुजुका यादरुपी जहरले मेरो मष्तिस्क रेटेको। भन्नुमात्र रेट्नु हो – आफैं रेटिदै छु। हटाउन खोज्यो – पौराणिक कालको कालीको कथा पून: दोहोरिएको आभाष पाउँछु। जति काट्यो त्यति नै बढ्दै जान्थे रे – सानोमा सुनेको ती दैत्यहरु। सुजुका यादहरु नि जति दबाउन खोज्यो जति मेटाउन खोज्यो – त्यति नै झ्याँन्गिदै आइरहेका छन्। लाग्छ – यिनै झ्याँगिएका यादहरुको पासोमा आफुलाई पाउनेछु कुनै एक दिन। त्यो दिन जमिन आफ्नो हुनेछैन, आकाशसम्म पुग्ने सामर्थ्य हुनेछैन – बस लट्किने छु र अनि मात्र अन्त्य हुनेछ ति यादहरुको नि देहसँगै। हो – त्यहि दिनको पर्खाइमा छु, खाँचो छ त मात्र विवेकशुन्य शुन्यताको ताकी त्यो कदम सजिलै लिनसकियोस।

यो स्वास्नीमान्छेको यै नहुने। वक्षस्थल मात्र अग्ला हुन् – मन त सारै गहिरो कुवाजस्तो। त्यो गहिरो मनमा धेरै कुरा लुकाउछन्। हामी चाहीं त्यहि कुवामा झाँकी हेर्दा आफ्नै प्रतिबिम्ब देखी मख्ख परिदिन्छौ। छि! सुजुका आँखामा आफ्नै प्रतिबिम्ब देख्ने म….. ति आँखामा लुकेका ठुला महत्वाकांक्षा अनि कुल्चिइदै गरेको मेरो मायाको छनक सम्म किन पाइन ? एउटा आँखामा सुजु राखी अर्को आँखामा रहेको भविष्य, करियर सबै तितान्जली दिइ आफैंलाई कानो बनाए। फलत: सुजुले छोडेपछि पूर्णत अन्धो भएको छु – न सुजु छ न भविष्य नै – अहिले यी आँखामा।

यसरी कहिलेसम्म चल्ला र ? केहि न केहि त गर्नैपर्छ। केहि गर्ने नै हो भने – स्वास्नीमान्छेलाई घृणा गर्न सिक। मेरो मन बाठो भई टोपलियो।

तर कसरी ? किन ? मनसामु प्रश्नका हुरी आए।

कथा एक तनिश्कको

“तनिश्क ! ”
“हजुर !” चश्मा भित्रका बदामे आँखा हल्का भावमा म तिर जिज्ञाशु भए ।

यो क्याफेमा आज चन्द्रमा आफै आएर प्रकाश पारेझै भान भइरहेको छ । उसका खुला र लामो कपाल म वर्णन गर्न सकिरहेको छैन । विराटनगरको अमेरिकन लाइब्रेरीमा कसैले भनेका “भनाइ” लाई आफ्नो नोटबुकमा सार्दै गर्दा मैले यी अपरिचित मित्रलाई भनेको थिए ” Make your own quotation, never run to others” त्यतिबेलाको त्यो सानो कुराकानी अहिले फकिर्दै आएर काठमाडौंको यो व्यस्त क्याफेमा कफि गपसपमा परिणत हुदैछ । मलाई कता कता पत्यार नै लागिरहेको छैन ।

“You are too georgeous” के बोल्ने के, भेउ नपाइरहेको जिब्रोले आफै दिशा पत्ता लगायो ।
” I Know ” मुसुक्क हसाइँ , उसको तर्फबाट ।

विराटनगरस्थित उक्त लाइब्रेरीमा हाम्रो प्रथम पटक भेट हुँदा एकदम औपचारिक गफ भएको थियो , जुन अझै पनि केहि मात्रामा छ तर स्वाद अलि बेग्लै छ । करिब एक घण्टा जतिको कुराकानीमा वैचारिक कुस्ताकुस्ती मात्र भए “भनाइ” सँग सम्बधित, अहिले सोचिइन्छ यदी काठमाडौंमा उनि अनायसै नभेटिएको भए ?????

सधै झै साँढे पाँच, नेपाल यातायात , अफिसको काम , अनि उहि दिक्दारे जीवन , वाक्क भई झ्याल बाहिर जीवन नियालिरहेको थिए । अनायसै आँखा केहि आश्वर्यभावमा शंशकित भएको चाल पाँउछु । मलाई ठम्याउन धेरै बेर नि लागेन

“तनिश्क ???”
“हो” मैले भर्खर भोगेको आँखाको भाव उतिर सर्यो ।
म मात्र छक्क पर्दै मुस्कुराँउदै हल्का टाउको निहुराँउछु ।
“अमित ???” उसले जिज्ञाशु भई प्रश्न राख्न नपाउँदै मैले हो मा टाउको हल्लाए ।
” What a co-incidence ” उ चकित भकी थिई ।

उहि तनिश्क आज कता कता बिस्तारै बिस्तारै हेलमेल हुँदै जाँदा मेरो मन भित्र सुस्त सुस्त प्रभाव पार्दै छे । म उसलाई बताउन चाहन्छु तर यो आत्मिय रुपले बढ्दै गइरहेको मित्रतालाई पनि तोड्न चाहन्न । हल के होला ? पोखिइनु वा दबिनु ?

मात्र बस वाल्ल परेर उसैलाई हेरिरहेको थिए । सुपको चुस्किसँगै ‘व्हाट’ को संकेत स्वरुप उसका आँखिभौ चलमलाए । म आँखा फेर्छु ।
सकिन मन थाम्न र साहस गरेर भन्छु फ्याट्टसँग ” I Love You ”
उसको चुस्की एकछिनको लागि अडिन्छ मुखसम्म लग्न नभ्याँउदै , बाटो बिराएझै ।

——- —— ———–

“हत्तेरिका”
किन हुँदाखाँदाको मित्रतालाई बलि चढाको होला मैले ? मेरो बारेमा के सोच्दै होली उसले ? पाँच महिना त भयो राम्ररी चिनजान भको, प्रेम प्रस्ताव गरिहाल्नु पर्ने म बेकम्फुसेलाई ? उफ ।

My encounter with a LESBIAN

Struggling. We all do struggling in various means. To get a better life, we do fight with poverty, lazyness, illetracy and with enemies. This article says about a girl, Tanishq, doing struggle with herself to obtain a life where sex will be in her control.

‘Stop starring me. I am a lesbian.’ with soft and silence smile she said.