कथा एक तनिश्कको

“तनिश्क ! ”
“हजुर !” चश्मा भित्रका बदामे आँखा हल्का भावमा म तिर जिज्ञाशु भए ।

यो क्याफेमा आज चन्द्रमा आफै आएर प्रकाश पारेझै भान भइरहेको छ । उसका खुला र लामो कपाल म वर्णन गर्न सकिरहेको छैन । विराटनगरको अमेरिकन लाइब्रेरीमा कसैले भनेका “भनाइ” लाई आफ्नो नोटबुकमा सार्दै गर्दा मैले यी अपरिचित मित्रलाई भनेको थिए ” Make your own quotation, never run to others” त्यतिबेलाको त्यो सानो कुराकानी अहिले फकिर्दै आएर काठमाडौंको यो व्यस्त क्याफेमा कफि गपसपमा परिणत हुदैछ । मलाई कता कता पत्यार नै लागिरहेको छैन ।

“You are too georgeous” के बोल्ने के, भेउ नपाइरहेको जिब्रोले आफै दिशा पत्ता लगायो ।
” I Know ” मुसुक्क हसाइँ , उसको तर्फबाट ।

विराटनगरस्थित उक्त लाइब्रेरीमा हाम्रो प्रथम पटक भेट हुँदा एकदम औपचारिक गफ भएको थियो , जुन अझै पनि केहि मात्रामा छ तर स्वाद अलि बेग्लै छ । करिब एक घण्टा जतिको कुराकानीमा वैचारिक कुस्ताकुस्ती मात्र भए “भनाइ” सँग सम्बधित, अहिले सोचिइन्छ यदी काठमाडौंमा उनि अनायसै नभेटिएको भए ?????

सधै झै साँढे पाँच, नेपाल यातायात , अफिसको काम , अनि उहि दिक्दारे जीवन , वाक्क भई झ्याल बाहिर जीवन नियालिरहेको थिए । अनायसै आँखा केहि आश्वर्यभावमा शंशकित भएको चाल पाँउछु । मलाई ठम्याउन धेरै बेर नि लागेन

“तनिश्क ???”
“हो” मैले भर्खर भोगेको आँखाको भाव उतिर सर्यो ।
म मात्र छक्क पर्दै मुस्कुराँउदै हल्का टाउको निहुराँउछु ।
“अमित ???” उसले जिज्ञाशु भई प्रश्न राख्न नपाउँदै मैले हो मा टाउको हल्लाए ।
” What a co-incidence ” उ चकित भकी थिई ।

उहि तनिश्क आज कता कता बिस्तारै बिस्तारै हेलमेल हुँदै जाँदा मेरो मन भित्र सुस्त सुस्त प्रभाव पार्दै छे । म उसलाई बताउन चाहन्छु तर यो आत्मिय रुपले बढ्दै गइरहेको मित्रतालाई पनि तोड्न चाहन्न । हल के होला ? पोखिइनु वा दबिनु ?

मात्र बस वाल्ल परेर उसैलाई हेरिरहेको थिए । सुपको चुस्किसँगै ‘व्हाट’ को संकेत स्वरुप उसका आँखिभौ चलमलाए । म आँखा फेर्छु ।
सकिन मन थाम्न र साहस गरेर भन्छु फ्याट्टसँग ” I Love You ”
उसको चुस्की एकछिनको लागि अडिन्छ मुखसम्म लग्न नभ्याँउदै , बाटो बिराएझै ।

——- —— ———–

“हत्तेरिका”
किन हुँदाखाँदाको मित्रतालाई बलि चढाको होला मैले ? मेरो बारेमा के सोच्दै होली उसले ? पाँच महिना त भयो राम्ररी चिनजान भको, प्रेम प्रस्ताव गरिहाल्नु पर्ने म बेकम्फुसेलाई ? उफ ।

साँचो अर्थमा भन्ने हो भने उसको व्यक्तित्व , कुरा गर्ने शैलि यति दमदार छन् कि जो कोही प्रेमको जालोमा फस्न सक्छन् । आफुलाई नियन्त्रणमा राख्न नसक्नु त्यो मेरो कमजोरी हो र मलाई कमजोर बनाउँनु उसको प्लस प्वाइन्ट हो । अझ चश्मा भित्रबाट मलाई छट्केर हेर्ने गरेको सम्झिदा त ओहो ! म कायल हुन्छु ।

तिन हप्ता भयो , त्यो साँझदेखिन मैले तनिश्कलाई भेटेको छैन । कतै मेरै कुराले गर्दा पो हो की ? आ ! उसैको कोठामा गएर माफ माग्नुपर्ला ।

“तनिश्क” बिस्तारै ढोका घचेट्छु , ढोका खुल्लै छ ।
तवेलले मुख पुछ्दै गर्दाका मात्र आँखासँग साक्षात्कार हुन्छन मेरा आँखा, आँखा तलका भाग तवेलले छोपिएकै छन् ।
“भन” तवेल पन्छाउँदै उनि बस्न ईशारा गर्छिन् । उसको आँखा एकपटक हेरे, एक दुई गर्दै कैयौ
पल्ट पानीले धोइए झै थियो ।
भद्दा लागिरहेछ माहौल , माफ मागौ त कसरी ??

” Tanishq, what ever I have said that evening, plz just forget abt that , I don’t want to miss you , plz Tanishq ”

म अनायसै भुँइमा घुँडा टेक्न पुग्छु, एक छिनको शान्त माहौल पछि आखिर मैले साहस जुटाएरै छाडे ।

उ मात्र ठिङ्ग म सामु उभिएकी छ, म तल घुँडा टेकेको छु निहुराएर माफी माग्दै तर आभाष गरे केही फरक वातावरणको जुन सोचे भन्दा फरक छ जस्तो । देख्छु, एक आँशुको ढिक्का बिस्तारै आँखाको डिल पार गर्दै गालामा समाहित भएको छ । तर यो के ? किन ?

उसको दाहिने हात हल्का मुठ्ठीको आकार लिदै ओठ सामु पुगेको छ, मानौ भित्र भक्कानिएर निस्कन खोजेको कुरालाई रोक्न खोजेझै । म उहि मुद्रामा छु, माफी पाउने आशमा विवश र विव्हल भावका साथै हल्का कम्पन मिश्रीत मुटुका साथ, यो मुटु किन काँप्दै छ उ आँफै अनभिज्ञ छ । हो रहेछ, उसका औलाले त्यो भक्कानो रोक्न सकेनन्, उ नियन्त्रणबाहिर पुगी र आँखाबाट आँशु अब निरन्तर बग्न थाले साँथै मौनता भंग हुने गरी साँसका सकसकाहट पनि । आवाज थिएन रुवाँइमा तर प्रष्ट थियो , मुहारको त्यो वनावट भनिरहेको थियो “म रुँदै छु, मलाई सम्हाल” ।

“के भयो तनिश्क ? यदि मेरो कारणले हो भने मलाई माफ गर तनिश्क प्लिज, मलाई माफ गर”
अँह, उँ अझ मेरो छातिमा घोप्टो परी झन चित्कारका साथ रुन थाली । म के गरुँ ?
” I Love You Tanishq, Plz tell me what happened ”

” Why do you love me ? ” उ अलग्गिइ आँशु पुछ्दै तर तत्कालै जोरले हत्केला खाटमा बजार्दै
” Why the hell do you all guys love to me ? Why am I being liked by you all ? ”

“अस्ति पनि एउटा केटा मलाई मन पराउँछु भन्थ्यो, आज तिमी भन्दैछौ । तिमीहरु मात्र मेरो बाहिरी शैलीप्रति आकर्षित भएका हौ, म भित्र कहिल्यै पस्न नै चाहेनौ ,You all guys are same ”

म अक्क न बक्क छु । म उसलाई रुवाउँदै छु कि उ मलाई ??? म पुरै शुन्यतामा छु , यो उसलाई थाहा छ र त्यसैले हो शायद मेरो आँखामा उ हेर्न सकिरहेकि छैन ।

” I am a Lesbian ” अब उ पुरै थच्चिइ , टुटेझै भई उसले यो वाक्य भनिरहँदा । म लडेकी तनिश्क छेउ गई मुहारबाट हात हटाँउछु , धन्न त्यति गर्ने होश चै कहाँबाट आएछ ।

” You have to feel proud whatever you are. ” म उसलाई सान्त्वना दिन खोज्छु तर मलाई चाँहि कस्ले दिने नि ? म चाहेर पनि भक्कानिएर रुन सकिरहेको छैन ।

“तिमी केटाहरु मलाई मन पराउँछौ , मलाई खुशी हुनुपर्ने हो तर म अझ भित्रभित्र कुँडिइन्छु । म लेस्बियन हुँ, यो समस्या हैन, म यसको ट्रापमा छु त्यो समस्या हो । कुनै पनि सुन्दर युवतीहरु देख्दा म यसरी बहकिन्छु की मानौ मेरो जिन्दगी कुनै पनि केटीसँगको सेक्स भन्दा पर छँदै छैन । हिजो त झन म यसको जालोमा यसरी बेरिए की ५०-६० बर्षकी बुढीसँग सेक्स गर्न पुगेछु । म पुरै दलदलमा छु , निस्कन चाहेर पनि निस्कन सकिरहेको छैन । ”

यो के भन्दैछौ ??? म मा सुन्ने साहस छैन । बाहिरबाट हेर्दा त्यति उन्माद र विन्दास देखिने तनिश्क भित्र भित्र यति उकुसमुकुसमा छ भनेर एक रत्ति नि चाल नपाइने । अनि आज के भयो त ?? किन आज उ पुरै टुटिइदै छे म सामु ???

“म यो दलदलबाट निस्कन चाहन्छु अमित , प्लिज हेल्प मी । त्यो ५० वर्षे आइमाइसँग म सुत्नु हुन्न भन्ने थाहा हुँदा हुँदै पनि मैले सकिन । म यसरी यस्तो जिन्दगी जिउन चाहन्न, अमित । मलाई यो लेस्बियन सेक्स ट्रापबाट मुक्ति दिलाउ, अमित प्लिज । ”

” It will be ok if I am a lesbian but I just want to get rid from the sex trap of it. ”

म अमुक थिए , शब्दबिहिन भएर पोखिरहे केही समय हाम्रा भावहरु । हिजो राति उँसँग त्यस्तो घटना न घटेको भए एक तनिश्कको कथा यसरी तपाईं हाम्रो सामु कहिले नि आउने थिएन होला शायद । पुर्णत आत्मविश्वासकी तनिश्क त्यसरी म सामु भावाविव्हल भएर पोखिनु यही लेख तयार गर्न पो हो की ? ताकि हामी अब अरु तनिश्कहरुलाई भित्रदेखि बुझ्न प्रयास गरौ – नकि बाहिरी शैलीलाई मात्र छुने एक असफल प्रयास ।