राजधानी सारेर हेर्दा

नेपाल देश मात्र एक हो तर यहाँ तीन देश बाचेका छन् । एक काठमाडौं, दोश्रो मोफसलका शहरहरु र तेस्रो सुदुर पश्चिम ।

हरेक सुबिधाले सु-सम्पन्न काठमाडौंमा लाग्छ जिन्दगी कुद्दैछ,सहरलाई हेर्दा लाग्छ त्यहाँको जिन्दगी चल्दैछ र सुदुरको जिन्दगी त ठप्पै छ भन्दा नि हुन्छ । एकै देशभित्र रहेर पनि यत्रो फरक किन ? अनी समाधान के त ? प्रान्तिय क्षेत्र अर्थात स्वायत्त प्रदेशमा बिभाजन गरेर यसको समाधान होला त ? उत्तर अहिले थाहा भएन तर काठमाडौंलाई हेरेर एक समाधान निकाल्न सकिन्छ कि? काठमाडौंको जिन्दगी कुदेको त छ तर एकोहोरो,एक्लो अनी भिडै भिडमा दुर्गन्धित भइ। राजधानी अन्त सारे के होला ? काठमाडौं एक पर्यटकिय नगरीको रुपमा परिभाषित होला, जनसंख्याको चापले थिचिएको यस खाल्टोले राहतको सास लेला अनी मन्दिरै मन्दिरको सहरमा मल्लकालिन ति कलाऋतिले म बाँच्ने भए भनी सास फेर्न सक्थे होलान् । राजधानीको टोपी अर्कैलाई लाउन दिए उ पनि कुद्थ्यो कि ? साथै अरुलाई पनि कुदाउथ्यो कि ?

जिन्दगी मात्र किन ? शिक्षालाई नै हेरौ न, काठमाडौंको शिक्षाले ब्यबहारिकताको धरातलमा दर्‍हो पाइला चाल्न सिकाउछ भने मोफसलका शहरले मात्र बोल्न सिकाउछ, अनी सुदुरको शिक्षा त के भन्नु, बोली फुटी तोतेबोली निस्के भाग्य । काठमाडौं केन्द्रित ऋयाकलापले गर्दा काठमाडौं त अकासियो तर सर्बत्र अँध्यारो छाएको महसुस भयो । के यसको समाधान नै छैन त ? काठमाडौंलाई मात्र पर्यटकिय नगरीको रुपमा परिभाषित गरे के केही हानी होला ? मात्र एकपटक सोचौं, कही काठमाडौं केन्द्रित बातावरणले अन्य जिन्दगी त निस्सासिरहेका छैनन् ? राजधानी र टुरिस्ट एरिया दुबैको भार सहन नसकी के काठमाडौं जनसंख्या, दुर्गन्ध, चाप, एकोहोरोपना, ब्यस्तता, आदी इत्यादिको दलदलमा भासिदै छैन ? सोच्दैमा के फरक पर्छ र, एकपटक सोची हेरौ न ।

Note: Though this article has already been published in this blog but it is more functioning right now…since at once matrika yadav representing maoist had said that capital can be replaced from here, ktm.And i think this can be a good way to down the over crowd and pollution from ktm to make it as a tourist area only …so that the culture n architecture of it can be made safe for a long time..