काठमांडौ- मान्छेले मान्छे खाने बस्ती ???

के अरे ?
अट्टहास पूर्ण हाँसो अनी पुन: प्रश्न, “यत्रो लाठे भइसक्दा एकचोटि पनि काठमांडौ गएकै छैनस् त ??”

लाज र संकोच मिश्रित मेरो जवाफ, “जानु पर्ने कुनै कामै परेन अनी फेरी पढाई पनि यि बिराटनगरमा नै सकाए अनी”

मानिसको स्वभाव कन्जुस र पनि दयालु हुन्छ ।  खौरेर मसिनो र दिएर आफ्नो त कहिल्यै हुँदैन, तर पनि सल्लाह सुझावको कुरामा उपरोक्त उखान लागु हुँदैन । अर्ती , उपदेश यसरी दिइन्छ कि मानौं दिनु धर्म हो – शब्द दान । भोली बातावरण बिग्रदो परिस्थिती नआओस् भनी ज्ञान दिनु राम्रो हो तर जब यिनै ज्ञान डर र त्रासको बातावरण आँफैले सिर्जना गरिदिन्छन् तब ???

त जन्डिसेलाई जन्डिस भइरहन्छ, फेरी बल्झेला, होस् गर्नु
त्यहाँ हरेक चिज बेचिइन्छन्, आफुलाई बेचिनबाट जोगाएस्
कहिल्यै घर नछोडेको तँ, तँलाई गार्‍हो हैन महागार्‍हो  हुन्छ ।
अहिले सम्म संगत बिग्रेको छैन, संगत बिगारिस् भने घरमा पाइलै  नटेक्नु

यि सब त ठिकै थिए, एकछिन श्वासप्रश्वास स्तब्ध भएको महसुस मैले तब गरे जब सुझावको पेटिमा मैले यो पाए,

“काठमांडौ मान्छेले मान्छे खाने बस्ती हो, beware from human”
I don’t  know where they right or not but i want to make a memory of this first Kathmandu Trip…….

Date of arrival : 2065 – 01- 10
Location : Koteshwor

My eye got opened in ktm for few second when i saw :

1) A college girl frm +2 (i think) smoking.

2) A guy with age 19-20 said bye to his gf by giving kiss openly in Koteshwor Ringroad.